xorlamaq

f. Hürkmək, hürküb çəkilmək. Bəxtiyar pambığı atdı gölə. Gölün suyu o saat köprüyüb qalxdı. Atlar bunu görən kimi, xorruyub geri çəkildilər. (Nağıl). Biz xeyli getmişdik ki, birdən Xanpərinin atı xorladı. Ə. Vəl.. // Məc. mənada. Güvəc görməyən qazan görəndə xorlayar. (Ata. sözü). // Çəkinmək.